امام حسین (ع) می فرمایید :
به یاد آور بستر مرگ و خوابگاه قبر خویشتن را...
به یاد آورهنگامی را که در پیشگاه عدالت الهی اعضا و جوارحت به زیانت گواهی خواهند داد....
روزی را به یاد آور که قدمها در آن روز می لرزد و دلها در تنگنای سینه فشرده می شود....
روزی که عده ای در آن رو سفید گردند و رازها از پرده برون افتد و میزان عدالت الهی برای سنجش نیک و بد به کار افتد....
آن ها در اندیشه چیزی مبهم
که انعکاس لرزانی از حس ترس و امید را
در ذهن کوچک و رنگارنگشان می رقصاند و به گلها نزدیک می شوند...
به فکر نمازت باش، مثل شارژ موبایلت
با صدای اذان بلند شو، مثل صدای موبایلت
از انگشتانت برای اذکار استفاده کن، مثل صفحه کلید موبایلت
قرآن را هم همیشه بخوان، مثل پیام‌های موبایلت و ...
تو انگار همان رقیه ای
همان دختر صغیر امام حسین(ع)
مــــرامت را عشق است
